Twintig jaar geleden kwam But I'm a Cheerleader uit in de bioscoop. Hoofdpersoon is cheerleader Megan, gespeeld door Natasha Lyonne (bekend van de Netflix-serie Russian Doll), die door haar ouders naar een conversietherapiekamp wordt gestuurd omdat ze vermoeden dat ze lesbisch is. Megan zelf tast nog in het duister, maar in dit heropvoedingskamp leert ze meer over wie ze is. De film is een cultklassieker geworden. De campy, ​​humoristische en satirische toon stelt heteronormativiteit en de nauwe definities van queer-identiteit en genderrollen aan de kaak. De vrolijke kleuren van de kamp-outfit en surrealistische setting botsen perfect met de ernst van het onderwerp. Regisseur Jamie Babbit putte uit persoonlijke ervaring en ze slaagde erin een vrolijke LGBTQIA+ romcom te maken met een sterke politieke boodschap. Het verhaal resoneert vandaag de dag nog steeds.

De film wordt ingeleid door Gender and Media Studies-wetenschapper Alvaro Lopez Navarro (UU). Na afloop is er een gemodereerd gesprek met hem en het publiek over camp, ​​queerness en representatie. Tickets zijn gratis, maar je moet ze wel van tevoren reserveren, want de plaatsen zijn beperkt. Voertaal van de film en discussie is Engels.