Het is één van de meest roemruchte 'seks'-scenes in de filmhistorie: In de film Last Tango in Paris (1972) verkracht Marlon Brando's karakter Paul een jonge Parisienne genaamd Jeanne, gespeeld door Maria Schneider, anaal met een pakje boter. De scene was toentertijd al controversieel omdat hij zo expliciet was, maar ook nu is men in Hollywood geshockeerd. Vorige week dook een oud interview op van regisseur Bernardo Bertolucci bij College Tour uit 2013. Hij vertelt hoe hij en Brando de scène de ochtend voor de opnames bedachten: “The sequence of the butter is an idea that I had with Marlon in the morning before shooting it. But I'd been, in a way, horrible to Maria before shooting it because I didn't tell her what was going on. I wanted her reaction as a girl, not as an actress.” In het nieuws en op Twitter spreken verschillende bekende sterren spreken hun afschuw uit:
Seksueel geweld
Al veel eerder gaf Maria Schneider zelf aan dat de 'boterscène' voelde als een echte verkrachting o.a. in een interview met de Daily Mail in 2007: “That scene wasn't in the original script. The truth is it was Marlon who came up with the idea ... They only told me about it before we had to film the scene and I was so angry.” Ze voelde zich vernederd tijdens en na de opnames: “I felt humiliated and to be honest, I felt a little raped, both by Marlon and by Bertolucci. After the scene, Marlon didn't console me or apologise. Thankfully, there was just one take.” Hoewel Schneider dus niet letterlijk voor de camera werd verkracht, was er geen volledige instemming voor deze scene bij beide partijen. Bovendien wist ze niets van het pakje boter. Een verschrikkelijke gebeurtenis voor de toen 19-jarige Schneider, die na de opnames aan de drugs en alcohol verslaafd raakte. Haar verhaal deed weinig stof opwaaien, pas toen Bertolucci zelf iets zei werd het geloofd. Het laat wederom zien dat seksisme in Hollywood en daarbuiten nog overminderd aanwezig is.
Tijdens het Science Café over geweld noemde dr. Rob van Gerwen de verkrachtingsscène in Last Tango in Paris als voorbeeld van immorele kunst. Omdat Schneider niets wist van het pakje boter werd de grens tussen fictie en realiteit overschreden. “Wat we zien is een échte immorele handeling en dus zou de film, door velen als meesterwerk beschouwd, meteen uit de schappen moeten verdwijnen”. Psycholoog dr. Iva Bicanic legt in hetzelfde Café uit dat verkrachting of aanranding sowieso vaak stil gezwegen wordt: “Mensen vinden seksueel geweld een ongemakkelijke realiteit”.
