Ik kwam aan bij Studium Generale als een vakidioot, uit een master van de Graduate School of Life Sciences. Het jaar ervoor had ik maandenlang in een labjas met bacteriën en tumorcellen zitten werken. Ik had toen een eenzijdig dieet, qua lectuur. Mijn leesvoer bestond voornamelijk uit academische artikelen en protocollen over hetzelfde onderwerp, een verjaardagskaart hier en daar uitgezonderd. Bij SG kon ik lezen en leren over onderwerpen uit allemaal verschillende wetenschappelijke disciplines. En altijd waren de onderwerpen actueel: het eten werd warm opgediend. Dat maakte de stage bij SG voor mij echt bijzonder interessant.
Ook ben ik gaan leren hoe je schrijft voor een breder publiek. Houd altijd de doelgroep in ogenschouw en schrijf in heldere, rake taal. Breng een structuur aan in je schrijfproces, zodat je daar op terug kan vallen in bijvoorbeeld tijdsnood. Modder niet te lang aan met een enkele zin of een paragraaf, maar zet z.s.m. een collega in voor feedback. Dat soort vuistregels. Om je schrijfkunst te trainen zit je bij SG goed, voor mijn part.
Maar voor mij was het meest belangrijke dat de sfeer bij SG zo goed is. Het team van SG is heel open, talentvol, intelligent en (in tegenstelling tot sommige groepen in laboratoria) communicatief zeer vaardig. Je voelt je heel snel een volwaardig lid van het team. Ook geven ze je de ruimte om je persoonlijk te ontwikkelen. De stagebegeleiding is erg goed en er zijn genoeg kansen om datgene te ontwikkelen dat je wilt. Dat kan populairwetenschappelijk schrijven zijn, of een programma bedenken, of presenteren, of interviews afnemen, of journalistiek onderzoek doen, bijvoorbeeld.
Ook de praktijkervaring vond ik erg rijk. Je kunt veel lezingen bijwonen en er is in principe ruimte om mee te kijken met kennismakingsgesprekken en interviews. Na de corona-uitbraak moesten ik en het team even onze vorm hervinden, net als veel mensen. Op een gegeven moment gaf ik aan dat ik nu toch meer voor het scherm zat en minder achter de schermen mee kon kijken dan ik had gehoopt. Toen hebben we, ondanks de restricties van de corona-maatregelen, samen kunnen regelen dat ik meer kon doen. Ik kon achter de schermen meekijken met een interview, en kon moderator en presentator worden van de online lezingenserie Adapt! waarin bestuurskundigen en crisis-experts meedachten over de coronacrisis. Ik vind die veerkracht echt van grote klasse.