Nederlandse vissers volgen met argusogen de ontwikkelingen rond de Brexit (zie bijvoorbeeld Trouw). De Britten hebben in de onderhandelingen namelijk een belangrijke troef in handen: toegang tot de Britse wateren. Europese vissers halen een derde van hun vangst uit Brits zeegebied, voor Nederlandse vissers is dat zelfs 60 procent. Als de Britse wateren worden gesloten voor Europese vissers zal dat een grote impact hebben op de Nederlandse visserij. De hoop is dan ook gevestigd op de Brusselse onderhandelaars. Tegelijk is er vanuit de visserij ook veel kritiek op Brussel vanwege een overdaad aan regels (NPO Radio 1). Bijvoorbeeld over de Europese aanlandplicht die stelt dat elk schip zijn bijvangst niet meer terug in zee mag gooien. Een regel die is ingesteld om verspilling te voorkomen en het ecosysteem te bevorderen door gebruik te maken van selectievere vismethoden.
De onderhandelingen over de voorwaarden van de Brexit onderstrepen het punt dat prof. dr. Alex Oude Elferink maakte in zijn column 'Van wie is de zee?'. Het ontbreekt niet aan een juridisch raamwerk om de verschillende bedreigingen die de oceanen in gevaar brengen het hoofd te bieden, maar aan politieke samenwerking. Hoe kom je tot effectieve afspraken en zorg je dat die ook worden nageleefd als iedereen verschillende belangen en prioriteiten heeft? Beluister hier het interview met Oude Elferink in het Science Café terug (vanaf 22m20s).
