Daarnaast was Ohl voorzitter van het departement Dier in Wetenschap en Maatschappij en was zij voorzitter van de Raad voor Dieraangelegenheden (RDA). Ze onderzocht het gedrag van dieren, waarbij ze zich richtte op de vraag hoe het dier zijn eigen (emotionele) toestand ervaart. Daarnaast onderzocht ze hoe het gebruik van dierproeven zoveel mogelijk kan worden verfijnd, verminderd of vervangen.

Frauke Ohl studeerde zoölogie/ethologie en mariene biologie aan de Universiteit van Kiel. In 1993 studeerde zij af op 'Vocalisatie bij honden'. In 1994 en 1995 was ze werkzaam als onderzoeksassistent bij een onderzoek naar de luistercapaciteiten van het doodshoofdsaapje aan het Duits Primaten Centrum in Gšttingen.

Ze promoveerde in 1999 aan de Universiteit van Karlsruhe met een proefschrift getiteld Stress-induced Changes on Cognitive Functions in Male Tree Shrews. Na haar promotie was Frauke Ohl tot eind 2003 werkzaam bij het Max Planck Instituut voor Psychiatrie in München, eerst als post-doc en later als hoofd van de onderzoeksgroep Behavioral Phenotyping en hoofd van de afdeling Dierenfaciliteiten. In januari 2004 werd ze hoogleraar bij de Faculteit Diergeneeskunde van de Universiteit Utrecht.

Ohl overleed op 28 januari 2016.